Ako vam neki Grk kaže da je cela njegova zemlja ustvari jedan veliki muzej, lako se može desiti da jednostavno pomislite da je on jedan običan hvalisavac.
Ipak, sviđalo se to nekom ili ne, istina je… Zapravo, koji god deo Grčke da posetite, imaćete priliku da se upoznate sa brojnim arheološkim nalazištima i ostacima prošlosti.
Metro u Atini
Kako pokazuju zvanični podaci, još je 1869. godine počela gradnja mreže metroa u prestonici Grčke.
Danas je izuzetno dobro povezan svaki deo Atine upravo zahvaljujući primarno metrou, koji se sastoji od tri linije. A one su obeležene bojama, pa tako postoje crvena, plava i zelena linija.
U početku je saobraćao voz od centra grčke prestonice do luke Pirej, a od 1904. godine je umesto voza korišćena preteča današnjeg metroa, odnosno tramvaj koji je imao električni pogon.
Na visokom drugom mestu, odmah nakon carigradskog, odnosno istanbulskog se nalazi metro u Atini, dok je na nivou čitave Evrope on na 17 – om mestu.
Maksimalna brzina voza je 80 km/h, a ukupno ceo sistem obuhvata 85,4 kilometra mreže i ima 61 stanicu.
Metro u Atini je građen u nekoliko faza, a za našu priču najzanimljivija je ona koje datira iz 90 – ih godina prošlog veka.
Trebalo je januara 1991. godine da počne izgradnja dve nove linije metroa, ali se taj segment izgradnje prilično odužio zbog toga što su otkriveni brojni fragmenti prošlosti.
Devojčica iz atinskog metroa
U delu grada koji se zove Kerameikos je tada otkrivena grobnica obolelih od kuge, kako se prvobitno pretpostavljalo. U toj grobnici su pronađeni ostaci mnogih stradalih, čak njih 150. Smatra se das u u pitanju ljudi, koji su živeli u doba čuvenog grčkog vojskovođa Perikla u V veku pre Hrista. Dakle, tek oko 2 500 godina je bilo potrebno da ovi skeletni ostaci budu otkriveni.
Posebnu pažnju stručnjaka je tada privukao i skelet devojčice, za koju je kasnije utvrđeno da je imala svega 11 godina kada je preminula. Razlog zbog koga je među 150 drugih skeleta upravo ona privukla pažnju jesu njeni zubi, koji su svi bili tu, ali i činjenica da njena lobanja nimalo nije bila oštećena.
Upravo ona je danas i poznata kao mala Mirta, a brojna ispitivanja na njoj su vršili najpoznatiji grčki profesori arheologije i stomatologije, kao i mnogi drugi stručnjaci.
Iako se na početku mislilo da su svi u toj grobnici stradali od epidemije kuge, stručnjaci su sa uspehom izolovali mikrob koji je doveo do njihove smrti. Došlo se do zaključka da je zapravo u pitanju bila epidemija takozvanog pegavog tifusa. Naime, istorijski podaci su zabeležili 430. godine pre naše ere izuzetno obimnu epidemiju pegavog tifusa u Atini. Zahvaljujući savremenim sredstvima ispitivanja je utvrđeno da je ta velika epidemija, koja je ranije bila poznata kao Atinska kuga, zapravo izazvana takozvanim pegavcem ili pegavim tifusom.
Opet zahvaljujući brojnim savremenim tehnikama je profesor Stomatološkog fakulteta Univerziteta u Atini, gospodin Manolis Papagregarakis, zajedno sa stručnjacima iz Švedske 2010. godine uspeo da rekonstruiše glavu male Mirte. Naravno da ne postoji mogućnost da saznamo kako se ona zapravo zvala, već se držimo konvencionalnog imena, koje su joj dali stručnjaci.
Upravo je ona bila simbol kampanje Ujedinjenih Nacija, koja se borila protiv siromaštva dece, odnosno protiv činjenice da deca i danas umiru od različitih bolesti, iako one mogu biti sprečene i suzbijene.
U Nacionalnom arheološkom muzeju u glavnom gradu Grčke se danas može videti rekonstrukcija devojčice iz atinskog metroa, za koju se pretpostavlja da je imala prilike da posmatra izbliza gradnju čuvenog hrama Partenon.
Naslovna fotografija je preuzeta sa SAJTA