U Beogradu je 8. juna 1943. godine preminuo srpski matematičar, Mihailo Petrović, poznat kao Mika Alas.
Rođen je 6. maja 1868. godine, takođe u Beogradu. Živeo je u današnjem centru grada, u neposrednoj blizini konaka kneginje Ljubice.
Pohađao je Prvu mušku gimnaziju, što je verovatno svima poznato, budući da je Miloš Biković tumačio Miku Alasu u ekranizaciji romana Milovana Vitezovića „Šešir profesora Koste Vujića“.
Po završetku Prirodno-matematičkog fakulteta 1889. godine, odlazi u Pariz, kako bi se dalje školovao.
Matematičke nauke je Mihailo Petrović diplomirao na pariskoj Sorboni 1891. godine, a samo dve godine kasnije i fizičke nauke. Biva proglašen i najboljim studentom u generaciji.
Titulu doktora matematičkih nauka stiče nakon odbrane doktorata na Sorboni 21. juna 1894. godine. Interesantna je informacija da je i Milutin Garašanin, koji je u to doba u Francuskoj bio poslanik Kraljevine Srbije, prisustvovao odbrani doktorata.
Vraća se u Beograd i zapošljava na Velikoj školi kao profesor za matematičku grupu predmeta.
Smatra se jednim od najboljih poznavalaca diferencijalnih jednačina na svetu, što je i bila tema njegovog doktorata.
Predavao je sve do penzionisanja, 1938. godine. Ostao je upamćen kao sjajan predavač, koji je imao strpljenja i razumevanja za studente, te je i te kako znao da se obraduje njihovom napretku.
Dopisni član Srpske kraljevske akademije je postao 1897. godine, a dve godine kasnije i redovni član.
Takođe je bio i član akademije nauka u Bukureštu, zatim u Pragu, Krakovu i u Varšavi.
Na Svetskoj izložbi u Parizu 1900. godine je ovenčan zlatnom medaljom za konstrukciju hidrointegratora. Zapravo je konstruisao uređaj, koji se može smatrati svojevrsnim analognim računarom, a koji je trebalo da bude korišćen kako bi bile rešene dve klase diferencijalnih jednačina.
Bio je posebno blizak sa princem Đorđem Karaorđevićem, kome je bio i mentor, ali u jednom trenutku i privatni profesor. Pretpostavlja se da je upravo to bio razlog zbog koga nije prihvaćeno da on bude predsednik Srpske kraljevske akademije, na čijem čelu se sve do smrti 1927. godine nalazio njegov školski drug, veliki srpski geograf, Jovan Cvijić.
Još jednom su članovi Akademije predložili Miku Alasa za predsednika i to 1931. godine. Ni tada taj predlog nije prihvaćen od strane vlasti.
Osam godina nakon toga biva ovenčan ordenom Svetog Save prvog reda i proglašen počasnim doktorom Beogradskog univerziteta.
Uzeo je učešće i u toku Balkanskih, ali i u toku Prvog svetskog rata.
Sve do Drugog svetskog rata su upravo šifarski sistemi koje je kreirao Mika Alas, korišćeni u vojsci, jer se zanimao i za kriptografiju.
Kako je u to doba bio rezervni oficir, tako je uzeo učešće i tokom Drugog svetskog rata. Nakon što su ga zarobili Nemci, princ Đorđe je preko veza koje je imao uspeo da mu pomogne, tako da je iz nemačkog ropstva oslobođen zbog bolesti.
Kuća u kojoj je živeo čuveni srpski matematičar se nalazi na Kosančićevom vencu broj 22. Izgrađena je 1910. godine, a danas je to spomenik kulture i pod zaštitom je države.
Mihailo Petrović je u toj kući i preminuo, a sahranjen je na Novom groblju u Beogradu.
Nije se ženio i nije ostavio iza sebe naslednike.
Nadimak je dobio zbog pasioniranog bavljenja pecanjem, jer se pojam alas koristi da označi ribara koji peca na reci. Ali iako mu je to bila pasija, on se u oblasti ribarstva i edukovao. Prvo je bio ribarski šegrt (1882. godine). Šest godina kasnije postaje ribarski kalfa, a zvanje ribarskog majstora stiče 1895. godine.
Priča o ogromnom somu koga je ulovio u pomenutoj ekranizaciji Vitezovićevog dela je istinita. Ostalo je zabeleženo da je 1912. godine Mika Alas upecao soma, koji je bio težak čak 120 kilograma, što je njegov lični rekord kada je u pitanju težina upecane ribe.
Osim pecanjem i kriptografijom, bavio se i pisanjem, ali i sviranjem. Upravo on je zaslužan za osnivanje sviračkog društva, nazvanog „Suz“, koje je učestvovalo aktivno u kafanskom životu tadašnjeg Beograda. Mika Alas je svirao violinu.
Voleo i da putuje, te je upoznao sve zemlje na području Evrope, odnosno njihove prestonice. Čak je stigao i do severnog i južnog pola. O svojim putovanjima je i pisao putopise.
Na sajtu Srpske akademije nauka i umetnosti, u biografiji o Mihailu Petroviću je navedeno sledeće:
„Uticaj Mihaila Petrovića na razvoj matematike u Srbiji bio je enorman. Bio je „spiritus movens“ srpske matematike i snažno je doprineo duhu savremene evropske nauke u Srbiji.
Pored svega, umeo je da okuplja ljude, da ih zainteresuje.
To nije samo mišljenje srpske matematičke javnosti, već o toj činjenici možemo pročitati i u svetskim referentnim publikacijama. Tako u knjizi „The Oxford Handbook of the History od Mathematics“, veliki prostor posvećen je naučnoj biografiji Mihaila Petrovića. Tamo se ističe da je Petrović, kao najistaknutiji od svih srpskih matematičara tog vremena, postavio pravce razvoja srpske matematičke škole na temeljima francuske matematike.“
