Još jedno od ostrva u grupaciji Kiklada je i Paros (Πάρος).
Ujedno je to i najveće kikladsko ostrvo, jer zauzima površinu od blizu 200 kvadratnih kilometara. Skoro 13 hiljada ljudi živi na ostrvu, prema popisu iz 2001. godine, iako se taj broj značajno uvećava tokom letnje sezone.
Najveće naselje na ostrvu Paros je Parikija, a poznata naselja i sela su i: Aliki, Nausa, Piso Livadi, Lefkes i druga.
U sastav opštine Paros ulaze i 6 okolnih manjih ostrva, dok celo ostrvo teritorijalno pripada Periferiji Južni Egej.
Oko 170 kilometara je Paros udaljen od Atine, a u njegovoj blizini se nalaze ostrva Antiparos i Naksos. Relativno blizu su i ostrva Ios i Siros.
Mermer sa Parosa je naročito poznat po kvalitetu. Na ovom, većinski planinskom ostrvu se uzgajaju masline, agrumi i vinova loza. Ipak, privreda je još od antičkog doba značajno bila usmerena na eksploataciju mermera, po kome je ovo ostrvo najpoznatije.
Kao i za većinu ostrva Kiklada, tako i za Paros važi da ga karakteriše nedostatak vode. Em je prilično udaljen od kopna, em klimu na ostrvu karakterišu duga, sušna i vrlo žarka leta, dok su zime prilično blage i bez velike količine padavina.
Što se tiče istorije ovog zanimljivog ostrva, značajan je period Kikladske civilizacije, posle koje Paros naseljavaju Jonci.
Ostrvljani bili saveznici Atine tokom klasičnog perioda i istakli su se tom prilikom, te su bili smatrani vrlo značajnim u Delskom savezu.
Zatim ostrvo zauzimaju Rimljani, pa od 1204. godine vlast preuzimaju Mlečani. Ostrvom vladaju sve do 1537. godine, kada Paros potpada pod tursku vlast.
Tokom Grčkog rata za nezavisnost su ostrvljani imali značajnog udela, pa je vrlo brzo po završetku ustanka Paros pripao teritoriji Grčke.
