Jedno od šumadijskih sela je poznato po mnogim znamenitostima. U Boraču danas živi nešto manje od 600 ljudi, a teritorijalno pripada opštini Knić. Od Kragujevca je selo udaljeno oko 25, a od Beograda oko 160 kilometara.
Tako gde je snimana čuvena domaća serija
Čak i ako niste bili oduševljeni radnjom sserije Moj rođak sa sela, ne sumnjamo da ste bili oduševljeni čuvenim forama iz te serije. A možda niste znali da je selo u kome živi Dragče zapravo Borač.
Ipak, to je zanimljivost koja je novijeg datuma.
Ali, Borač je poznat i po jedinstvenom prirodnom fenomenu, Boračkom kršu, koji se nalazi u okolini. Zatim po ostacima Boračkog grada, za koji se smatra da datira iz perioda srednjeg veka.
A tu je i crkva posvećena Svetom arhangelu Mihailu, kao i crkva iz 14. veka, koja je posvećena Svetom arhangelu Gavrilu. Ali i groblje u porti crkve, koje potiče iz 17. veka.
Interesantno je da su mnoge stare seoske kuće, koje su građene u etno stilu sačuvane u Boraču.
Posebno je atraktivan smeštaj u Etno selu Borač.
Na vrhu nekadašnjeg vulkana
Smatra se da je Borački krš, uzvišenje koje se nalazi na 515 metara nadmorske visine zapravo deo vulkana, koji danas naravno nije aktivan.
Pripada Rudničkom masivu i njegova starost se procenjuje na oko 20 miliona godina.
Od 2019. godine se Borački krš nalazi pod zaštitom Republike Srbije kao Spomenik prirode.
Staza za uspon na ovaj vrh počinje od crkve, za koju se smatra da potiče iz 14. veka. Na putu do Boračkog krša ćete imati priliku da vidite i groblje iz 17. veka.
Oko sat vremena pešačenja uz, ne tako naporan uspon će vam biti potrebno da biste stigli do prvih stena.
Na vrhu Boračkog krša se nalazi krst. Međutim, ako nemate iskustva u planinarenju, ne preporučuje se da se baš do njega penjete.
A ako nam ne verujete, možete posetiti SAJT i videti kako zapravo izgleda uspon do samog vrha.
Srednjevekovni grad Borač
Iako se prvi put nalazi pisani trag o ovom gradu tokom 14. veka, smatra se da je on i pre toga postojao.
Ugarski vladar, Žigmund Luksemburški je 1389. godine zauzeo grad Borač, kao i Čestin i upravo to je prvi pisani trag o ovom srednjevekovnom gradu.
Upravo je u tom gradu 1405. godine izdata povelja, kojom se Dubrovčanima potvrđuju njihove povlastice od ranije. A potpisnik te povelje je srpski despot Stefan Lazarević.
Pojedini autori smatraju da je u doba njegove vladavine, grad Borač bio i despotovo sedište, pa se zato pominje i kao slavni grad, koji je bio i privredni i administrativni centar zemlje. Srpski vlastelin Radič Postupovič, poznat i kao Rade Oblačić i Veliki Čelnik Radić je živeo upravo u Boraču.
Godine 1438. srenjevekovni grad Borač osvajaju turske snage, a 20-ak godina kasnije ga u potpunosti osvaja sultan Mehmed II Osvajač.
Prema ostacima grada se može zaključiti da je imao odličan položaj. Smešten je na 507 metara nadmorske visine i gotovo sigurno je dominirao okolinom. Širine je oko 70, a dužine oko 150 metara. Grad se sastojao iz dva dela, koja su bila odvojena i na različitim nivoima, pa se pretpostavlja da su to bili Gornji i Donji grad.
Zanimljiv je podatak da postoje i ostaci građevine, za koju se smatra da je crkva koju je podigao car Dušan Silni, kada je tu boravio oko 1350. godine, o čemu govori i narodno predanje.
Od 1983. godine se srednjevekovni grad Borač nalazi pod zaštitom, kao kulturno dobro od velikog značaja.
Autor naslovne i fotografija u tekstu: Leonid Kovačević
