Jedna od najmanjih crkava u Srbiji, ako ne i najmanja, nalazi se na obroncima planine Golija i udaljena je oko 30 kilometara od Novog Pazara.
Posvećena je Svetoj velikomučenici Marini, poznatoj u narodu kao Ognjena Marija.
Crkvica koju meštani okolnih sela nazivaju Marinica, je smeštena na 1.200 metara nadmorske visine i na prilično nepristupačnom terenu.
Dimenzije crkve su 4 x 2,62 metra. Visoka je oko 1,8 metara, a tek oko 1,5 metara je dužina prostora u unutrašnjosti crkve – od ulaza do oltara.
Kako kažu meštani, u njenu unutrašnjost može da stane 1 sveštenik i najviše dvoje vernika.
Crkva Marinica se nalazi pod zaštitom Republičkog zavoda za zaštitu spomenika.
Ne zna se pouzdano ko je sagradio i kada, ali o tome postoji narodno predanje.
Ono što se zna pouzdano jeste da iz 17. veka potiču freske u njenoj unutrašnjosti. Restauracija fresaka je izvršena pre 30 – ak godina i nedavno, još jednom.
Pretpostavka je da je izgrađena između 1650. i 1660. godine. A kao razlog za njenu veličinu se navodi osmanlijski ukaz iz tog perioda da sme biti izgrađena crkva, ali da u nju ne sme stati ni 3 vernika.
U ataru golijskog sela Dojinovići se nalazi ova crkva, a prema narodnoj legendi, članovi porodice Smugdić su je sagradili. Legenda veli da su koristili materijal koji su u okolini pronašli i da su je sagradili za samo jednu noć. Zatim su se oni preselili u selo Ljuljac, koje se nalazi sa druge strane planine.
Prema istoj legendi, osim obaveze da crkva bude za najviše troje ljudi, moralo je da bude ispoštovano još nešto…crkva je trebalo da bude izgrađena na mestu koje je nepristupačno i da bude brzo izgrađena, što su graditelji Marinice svakako ispoštovali u potpunosti.
Dva puta u toku godine lokalni sveštenik otvara vrata ove crkvice i to za Uskrs i 30. jula, kada se obeležava praznik posvećen Svetoj velikomučenici Marini – Ognjena Marija. Tada se oko crkvice okupe meštani okolnih sela, kako bi se pomolili za zdravlje i upalili sveće.
